درباره وبلاگ

سلام دوس جونا اینجا کلا هرچی خودم خوشم اومده میذارم امیدوارم شمام خوشتون بیاد
آخرین مطالب
آرشيو وبلاگ
پيوندها

تبادل لینک هوشمند
برای تبادل لینک  ابتدا ما را با عنوان ماه بانو و آدرس mahbanoo.LoxBlog.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.





نويسندگان


ورود اعضا:


نام :
وب :
پیام :
2+2=:
(Refresh)

خبرنامه وب سایت:

برای ثبت نام در خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید




آمار وب سایت:
 

بازدید امروز : 3
بازدید دیروز : 3
بازدید هفته : 54
بازدید ماه : 63
بازدید کل : 11146
تعداد مطالب : 38
تعداد نظرات : 5
تعداد آنلاین : 1


ماه بانو
سه شنبه 31 خرداد 1390برچسب:, :: 13:44 ::  نويسنده : مهتاب       

 ساعت بمان نرو
دیگر زمان زیادی نمانده است
باید کمی ستاره ببینم در آسمان
باید نهال خنده بکارم به روی لب
تا انتهای خط 
راهی نمانده است
تیک تاک عمر من
اه ای دقیقه های عجول و فراری ام
رخصت نمی دهید؟ 
باید برای خنده بیابم بهانه ای
ای لحظه های عزیزم شما چرا
فرصت نمی دهید؟
بر من چه کارهای زیادی مانده است
زین خیل آرزوی فراوان دور دست
ناگه چه دیر شد 
زین فرصت که نمی آید به دست 
آخر کجا شدند 
ایوان و چای حوض 
وان کودکی که پر از خاطرات سبز 
از دست رفته اند
ساعت تو را به جان عقربه هایت بمان نرو
باید کمی بنفشه بکارم کنار حوض
آیینه خنده های من از یاد برده است
باید دوباره بیابم نشان عشق
گویی که سال هاست
من با کسی ، که نه
گویی با خودم 
من قهر بوده ام
دیگر دلم ز روی آتش گرمی نمی پرد
قلک شکستنی ، مرا به ثروت بی حد نمی برد
اینک من و دقایقی که پر از شاید و اگر
در انتظار چه؟
خود نیز مانده ام 
بی پرده با تو بگویم عزیز دل
یک شب چه کودکانه به خوابی سپید و پاک 
ناگه چنین بزرگ، من از خواب جسته ام
در این زمان آدم بزرگ ها 
من سخت گشته ام
گویی کسی ، شبانه کودکی ام را ربوده است
از آن همه امید و خنده و احساس پاک و ناب
از لذت نشستن در حوض لحظه ها
چیزی نمانده است

باید شروع کنم 
حتی اگر به آخر خط هم رسیده ام
یک نقطه می نهم
اینک منم
برپا و استوار در آغاز خط نو
خوش خط تر از گذشته
آری منم ، که دفتر عمرم نوشته ام
بد خط، سیاه ، خط خورده 
کسی را گناه نیست
اه ای خدای من
از دفتر حیاتی چند برگ عمر من
چند صفحه مانده است؟
دیگر گلایه بس
باید دو کاسه آب بریزم به پشت سر
باید دوباره عاشقانه نفس را فرو برم
باید که بی بهانه بخوانم ترانه ای
تا هست دفتری
تا مانده برگ نو
باید تمام ورق های رفته را
خط خورده یا سیاه
دیگر ز یاد برد
دیگر مداد رنگی سیاهی نمی خرم
یک جعبه آبرنگ
وانگه مداد رنگی و نقاشی حیات 
اینک منم خطاط لحظه ها
نقاش عمر خود
ساعت نماند و رفت
در این دو روز عمر
پیروز آن کسی 
که در دفتر حیات
تکلیف هرچه بود
این مشق زندگی
زیبا نوشت و رفت



سه شنبه 31 خرداد 1390برچسب:, :: 13:43 ::  نويسنده : مهتاب       

 دارم به عشق كال خودم فكر مي كنم
دلواپسم به حال خودم فكر مي كنم


مي بينم آرزوي پريدن توهم است
وقتي به زخم بال خودم فكر مي كنم


تنها كدام شانه تكيه گاه توست؟
دائم به اين سوال خودم فكر مي كنم


طرح نگاه خيس تو از خاطرم گذشت
از بس به خشكسال خودم فكر مي كنم


در من صدا شكسته و فرياد مرده است
اينك به بغض لال خودم فكر مي كنم


سهم تمام شاعر ها سيب سرخ نيست
پس من به سيب كال خودم فكر مي كنم



سه شنبه 24 خرداد 1390برچسب:, :: 2:37 ::  نويسنده : مهتاب       

 ديشب از بام جنون ديوانه اي افتاد و مرد 
پيش چشم شمع ها پروانه اي افتاد و مرد

از لطافت ياد تو چون صبح گل ها خيس بود
شبنمي از پشت بام خانه اي افتاد و مرد

موي شبگوني كه چنگش ميزدي شب تا سحر 
از سپيدي لا به لاي شانه اي افتاد و مرد

ازدياد پنجره جان قناري را گرفت 
در قفس از نغمه ي مستانه اي افتاد و مرد 

اين كلاغ قصه را هرگز تو هم نشنيده اي 
تا خودش هم قصه شد افسانه اي افتاد و مرد



سه شنبه 24 خرداد 1390برچسب:, :: 2:28 ::  نويسنده : مهتاب       

 مطمئن باش برو
ضربه ات کاری بود 
دل من سخت شکست 
و چه زشت به من و سادگی ام خندیدی 
به من و عشقی پاک که پر از یاد تو بود 
وبه یک قلب يتيم که خیالم می گفت تا ابد مال تو بود 
تو برو 
برو تا راحت تر تکه های دل خود را 
آرام سر هم بند زنم



دو شنبه 23 خرداد 1390برچسب:, :: 5:59 ::  نويسنده : مهتاب       

 شب تو موهای قشنگت گل صد ستاره کاشته
گل لاله بوسه هاشو رولب تو جا گذاشته

دل آیینه شکسته از صدای هق هق من
بی تو بوی غم گرفته همه دقایق من

شعر دلتنگی من رو کاش میومدی می خوندی
غربت تنهاییامو مثل آتیش می سوزوندی

چه شبایی که با گریه پشت این پنجره موندم
همه غم های دلم رو به یاد چشم تو خوندم

می رسی یه روز تو از راه می دونم که دیر نمی شه
دل دلمرده عاشق از غم تو پیر نمی شه

شعر دلتنگی من رو کاش میومدی می خوندی
غربت تنهاییامو مثل آتیش می سوزوندی



دو شنبه 23 خرداد 1390برچسب:, :: 5:55 ::  نويسنده : مهتاب       

 



فلک کور است ، دلم شوریده در شور است
صدای خنده و آواز می آید . زکوی دلبرم امشب صدای ساز می آید
دلم بی وقفه می لرزد. نمی دانم چرا تنگ است و می ترسد؟
قدم لرزان به سوی کوچه می آیم
دو دستم را به روی یکدیگر با حرص می سایم
خدایا ترس من از چیست؟
عروس جشن امشب کیست؟
صدای همهمه با ورود شیخ عاقد میشود خاموش…

 

صدای شیخ می آید :
عروس خانم وکیلم من؟
جوابم ده وکیلم من؟
صدای آشنایی بله می گوید و مردم یکصدا با هم مبارک باد می گویند
خدای من صدای اوست!!!
صدای آشنا از اوست!!!
دلم در سینه می افتد برای مدتی ساکت برای مدتی خاموش…………………
صدای نعره ام در کوچه می پیچید
خدای من مبارک نیست.مبارک نیست
بگوئیدم دروغ است آنچه بشنیدم
بگوییدم دروغ است آنچه فهمیدم
نگار من عروس جشن امشب نیست
ولی ناگه صدای نعره ام در ساز می میرد و
داماد شاد و خندان از نگارم بوسه میگیرد
فلک کور است زمین و آسمان کور است
خدای من! خدای مهربان من؟
چه کس گوید این سان، ساکت و آرام بنشینی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
اگر مردم نمی دانند، تو که نادیده می دانی
همین دختر که امشب بله می گوید
عروسی را که امشب عاشقانه ره به سوی حجله می پوید
قسم می خورد عروس ماست
عروس حجله گاه ماست
کجا رفت عهد و پیمانش؟؟؟
کجا رفت آن قسم هایش؟؟
یعنی عهد و پیمان هیچ؟؟
وفا و عشق و ایمان هیچ؟
قسم ها اشکها، سوگندها، حتی خدا هم هیچ…؟؟؟
عجب دارم چرا یارب تو خاموشی؟
چرا بر خاطر این دل نمی جوشی؟
وگرنه کی خدا این صحنه را بیند و خاموش بنشیند؟
آهای مردم!
شما هرگز نمی دانید
عروسی را به سوی حجله می رانید
که تا دیروز نگارم بود، همین دیشب کنارم بود
جهانم بود،تمام کشت و کارم بود
در آغوشش قرارم بود بهارم بود
نمی دانم چرا جغدان به روی بام من امشب نمی خوانند
مگر شومی تر از امشب چه می خواهند؟
پس چرا این آسمان امشب نمی بارد؟
پس چه می خواهد؟!؟
دلم رنجور و ویران است
نگارم شاد و خندان است
در و دیوارشان امشب چراغان است
درون حجله گاهش بوسه باران است
خدایا دگر جز مرگ هیچ نمی خواهم نمی خواهم نمی خواهم……
من امشب از خودم از عشق از این دنیا که هیچش اعتباری نیست بیزارم
من امشب سخت بیمارم
رفیقان باده بازآرید مرا تنهای تنها با غم و اندوه بگذارید

 

 شعر از : داوود داغستانی

 



دو شنبه 23 خرداد 1390برچسب:, :: 5:53 ::  نويسنده : مهتاب       

 

 

عشق یعنی اینکه تو باور کنی

می توانی یک نفر را خر کنی

 

کذب را هنگام فعل مخ زنی

 

با دروغی جور شد گر امر خیر

راست را هرگز مبادا شرکنی

 

عشق همچون طایری توخالی است

راست گردر آن رود پنچر کنی

 

می شود چون موم در دستت اگر

از خودت حرف قلمبه در کنی

 

می توانی گر چه هستی بی سواد

شعرهای خوشگلی از برکنی:

 

"تن مپوشانید از باد بهار"

نقل قول از شخص پیغمبر کنی

 

"بر سر عشاق گو طو فان ببار"

چتری از اغراق را بر سر کنی

 

"خیز و جهدی کن چو حافظ تا مگر"

وصف جام و باده و ساغر کنی

 

بعد یک مقدار تمرین، کذب محض

می شود جاری چو لب را تر کنی

 

می شود او عا شق تعریف هات

اندکی لب را اگر ترتر کنی!

 

نزد اختر چون که بنشینی مباد

وصف چشم و ابرو ی زیور کنی

 

پیش زیور نیز چون هستی مباد

نقل رنگ گیسوی آذر کنی

 

روی هم رفته نباید پیش زن

صحبت از معشوقه ای دیگر کنی

 

از درو غت خار گل میگردد و

می شود تقدیم یک جیـــگر! کنی

 

گر پسر هستی بیابی دختری

یا اگر هم دختری، شوهر کنی

 

اینچنین عشقی است عشق پرفروغ

زندگی روی ستونها ی دروغ... 



 شعر از : مهدی استاد احمد



دو شنبه 23 خرداد 1390برچسب:, :: 5:51 ::  نويسنده : مهتاب       

 تحمل کن اگه حتی تحمل کردنش سخته

آدم وقتی که مهمونی داره بدبختِ بدبخته

 

تصور کن جهانی رو که توش مهمونی افسانهَ‌س

تموم جشنای دنیا شدن مشغول آتش بس!

 

نه موز خوشه‌ای داره نه شیرینی نه هندونه

دیگه هیچ آدمی گازش روی سیب جانمی‌مونه

 

تمام ماهیا شادن همه بی دردِ بی دردَن

تو روزنامه نمی‌خونی نهنگا پُرخوری کردن

 

تصور کن اگه حتی تصور کردنش جرمه

که برپا شه یه مهمونی فقط با سبزیِ قرمه!

 

تصور کن تو مهمونی کباب بره ارزش نیست

هجوم خوردن جوجه شبیه زنگ ورزش نیست

 

می‌شه با سفره‌ای ساده یه مهمونی بشه برپا

«تصور کن تو می‌تونی بشی تعبیر این رویا»!



 شعر از : مهدی استاد احمد



دو شنبه 23 خرداد 1390برچسب:, :: 5:51 ::  نويسنده : مهتاب       

 یک گربه پشت پنجره در انتظار ماست
آنجا نشسته خیره به ظرف ناهار ماست

یک لقمه از غذای خودت را به او بده
وقتی هنوز دیس بزرگی کنار ماست

یک‌سو کباب ماهی و یک‌سو کباب برگ
مبهوت پشت پنجره از اقتدار ماست

آتشفشان ِ قیمه و دریای پیتزا
در پشتِ کوهی از ژله و آبشار ماست

با جثه‌ی نحیف خودش غصه می‌خورد
او در تعجب از عدم انفجار ماست

از پشت شیشه پنجه نشان می‌دهد، مگر
این بچه‌گربه عضو گروه فشار ماست؟

یک روز ما به او دو – سه‌تا لقمه داده‌ایم
آیا هنوز گربه مگر جیره‌خوار ماست؟

یک طرح می‌بریم به مجلس (دو فوریت)
این گربه‌ها که گشنه بمانند عار ماست

این گربه‌گشنه‌ها همه از قبل مانده‌اند
ما سیر می‌کنیم و همین افتخار ماست

بی‌شک همیشه سیر شدن حق گربه‌هاست
«محرومیت‌ز‌گربه‌زدایی» شعار ماست

ای گربه‌های سیر! به من رای می‌دهید؟
ما لطف کرده‌ایم و همین انتظار ماست

ما تندر90 به شما هدیه می‌دهیم
هفتاد من سوییچ کنون در جوار ماست

آخر به قلب منزل موعود می‌رسد
هر گربه‌ای زجمع شما در قطار ماست

سگ چیست سگ کجاست مترسید گربه‌ها
شاه ِ سگان ِ کل ِ جهان پاچه‌خوار ماست

باور نمی‌کنید؟ ببینید پاچه را!
سوراخ پاچه‌ام سند آشکار ماست...
***
گفتیم یک قصیده‌ی گربه ولی هنوز
یک گربه پشت پنجره در انتظار ماست




 شعر از : مهدی استاد احمد



دو شنبه 23 خرداد 1390برچسب:, :: 5:51 ::  نويسنده : مهتاب       

ندارد شاخ و دم دنیاپرستی

مبادا جز خدایت را پرستی

 

خداوندِ گروهی ملکِ مرغوب

گروهی دینشان ویلاپرستی

 

گروهی بنده‌ی انواع خودرو:

بی‌.ام.‌و، بنز، ماکسیماپرستی!

 

گروهی نیز ثروتمندترها

هوایی‌تر: هواپیما پرستی

 

و بعضا جمعی از دریانوردان

شدیدا غرق در دریاپرستی

 

یکی از دوستانِ عشق ِ خارج

کند تفریح با ویزاپرستی

 

وحتی فوتبالیستی دیده‌ام من

که باشد دین وی فیفاپرستی

 

گروهی موقع برنامه‌سازی

به کل محو صدا-سیماپرستی

 

و بعضی مجریان مجذوب دوربین

به شدت گرم با اجراپرستی

 

و جمعی چک‌به‌دستان در صف بانک

برای آتیه، فرداپرستی

 

گروهی نیز وقت انتخابات

به شدن مومن ِ آراپرستی

 

گروهی مردها: خانم‌پرستی

گروهی بانوان: آقاپرستی!

 

و جمعی نیز پایین منابر

نشسته، عاشق بالاپرستی...

 

خلاصه هرکسی چیزی پرستد

مبادا تو از این چیزا(!) پرستی

 

«اگر در دیده‌ی مجنون نشینی»

نگاهت می‌شود لیلاپرستی

 

خداوندا به بعضی‌ها عطا کن

کمی از لذتِ یکتاپرستی



 شعر از : مهدی استاد احمد



صفحه قبل 1 2 3 4 صفحه بعد